bugün
- her türk vatandaşına türkiye gezisi8
- iki adım atınca kan ter içinde kalmak10
- tc'yi atatürk değil ingiliz ve yahudiler kurmuştur12
- türklerin ingilizce konuşamama nedenleri28
- allaha küfür etmek10
- selahattin demirtaş10
- türklerden adam çıkmaması17
- bir müslüman olarak filistin benim meselem değil36
- bir gün önce tanışılan kızın yazlığa davet etmesi14
- ruh varsa neden görünmüyor13
- anın görüntüsü16
- arda güler12
- sevdiğiniz sözlük yazarları17
- çocuğunuzu özel okulda okutur musunuz14
- uludağsözlük'ün ölmesi ve gömmeyi unutmaları10
- selahattin demirtaş'ın 42 yıl hapis cezası alması12
- okula bikiniyle gelen kız9
- sözlükteki erkek nüfusu9
- türklerin çok kolay devlet kurması12
- filistin'in türklere ihanetleri sıralı tam liste24
- 19 mayıs 2024 galatasaray fenerbahçe maçı15
- üstteki yazarla nereye gitmek isterdin8
- mesajın altlarda kalmış kusura bakma diyen kadın10
- karadeniz bölgesinde yaşamak13
- arkadaşlar bu alınır mı8
- buluşunca sürekli derslerden konuşan erkek8
- bu başlıkta konya'yı övüyoruz16
- yemek yemeyi sevmeyen insan8
- ileride evleneceğiniz kişi şuan ne yapıyor9
- nişanlı kalmanın saçma olması12
- icardi190513
- akp chp yakınlaşması12
- tayyip erdoğan'ın israil anadolu'ya girecek demesi21
- beni özlediniz mi8
- 15 mayıs 2024 türkiye japonya voleybol maçı13
- karşı cinse giyim önerileri16
- iyi bir insan olmak için ne yapmam lazım20
- maca sekiz10
- en obez özelliğiniz17
- mauro icardi'nin karısı8
- larisalisa'nın parayla şukulatması8
- namuslu erkek bulmanın çok zor olması16
- herkesin merak ettiği o piç erkeğim soru alayım18
- 13 yaşındaki kıza tecavüz eden 28 kişi12
- sütyen takmaktaki inanılmaz mantık hatası19
- şampiyonluk için yanak okşatmak52
- gençler iş beğenmiyor8
- kızılcık şerbeti dizisi12
- embesil yazarlar8
- en nefret edilen yazarlar8
entry'ler (196)
ama sadece bir gün.
dünyadaki diğer kızlardan farkı olmayan, genellikle esmer kızlardır.
tükenmiş kalem! hohlarsın hohlarsın genede yazmaz ya böyle kağıdı da yırtar...
kemer deliği (en sondaki, kemeri belde bol bıran, hani ha takmışsın ha takmamışsın, o derece gereksiz)
yeşil pelikan silgi (sahte/sert olanlarından)
yumuşak şeftali
lamba sensörü hani açamazsın da sipastik sipastik hareketler yaparsın
pili bitmiş kumanda hani değiştiremezsin kanalı en sonunda çalıştırmak için kumandayı kırarsın ya hani..
islanmis kup seker
yere yakın salıncak
yanlışlıkla kapatılmış sekme
acı çekirdek hani en son ona denk gelir agzında acı tadı kalırya ondan iste
kemer deliği (en sondaki, kemeri belde bol bıran, hani ha takmışsın ha takmamışsın, o derece gereksiz)
yeşil pelikan silgi (sahte/sert olanlarından)
yumuşak şeftali
lamba sensörü hani açamazsın da sipastik sipastik hareketler yaparsın
pili bitmiş kumanda hani değiştiremezsin kanalı en sonunda çalıştırmak için kumandayı kırarsın ya hani..
islanmis kup seker
yere yakın salıncak
yanlışlıkla kapatılmış sekme
acı çekirdek hani en son ona denk gelir agzında acı tadı kalırya ondan iste
tükenmiş kalem! hohlarsın hohlarsın genede yazmaz ya böyle kağıdı da yırtar...
kemer deliği (en sondaki, kemeri belde bol bıran, hani ha takmışsın ha takmamışsın, o derece gereksiz)
yeşil pelikan silgi (sahte/sert olanlarından)
yumuşak şeftali
lamba sensörü hani açamazsın da sipastik sipastik hareketler yaparsın
pili bitmiş kumanda hani değiştiremezsin kanalı en sonunda çalıştırmak için kumandayı kırarsın ya hani..
islanmis kup seker
yere yakın salıncak
yanlışlıkla kapatılmış sekme
acı çekirdek hani en son ona denk gelir agzında acı tadı kalırya ondan iste
kemer deliği (en sondaki, kemeri belde bol bıran, hani ha takmışsın ha takmamışsın, o derece gereksiz)
yeşil pelikan silgi (sahte/sert olanlarından)
yumuşak şeftali
lamba sensörü hani açamazsın da sipastik sipastik hareketler yaparsın
pili bitmiş kumanda hani değiştiremezsin kanalı en sonunda çalıştırmak için kumandayı kırarsın ya hani..
islanmis kup seker
yere yakın salıncak
yanlışlıkla kapatılmış sekme
acı çekirdek hani en son ona denk gelir agzında acı tadı kalırya ondan iste
kulpu kırık çaydanlık
her hafta sonu olan bir olay aslında (avcılar için) ama saat6da elektrikler geldikten sonra birde doğalgazın arıza meselesi adamı çıldırtır. ulan ev buz, sıcak su yok. ve işin kötüsü doğalgazın ne zaman düzeleceği hala belli değil. şebekeler meşgul, sinirler gergin, oynatmaya az kaldı bekliyoruz.
birde murat menteş den dinleyin hele.
gazeteci yazar ece temelkuran ölüm tehditleri alıyor. hepimiz görüyoruz. twitterda açıkça onu öldüreceğini söyleyen kimseler var. bir değil, beş değil.
bu tehditlerde ifadesini bulan zapt edilemez nefret, cinai saldırganlık meşru mu? değilse, nasıl oluyor da böylesine alenileşebiliyor? ve biz niye ağzımızı bile açmadan öylece duralım?
ece temelkuran, türkiyenin en önemli gazetecilerinden biri. belki de en iyisidir. londraya gider, filozoflarla görüşür, sokaktaki evsiz isyancılarla konuşur; i̇rana uçar birinci ağızdan röportajlarla döner; latin amerikadaki devrimci oluşumları yerinde takip eder; hindistan, fransa, endonezya, almanya, suriye nerede büyük bir sarsıntı varsa ece temelkuran hiç üşenmez, olağanüstü bir enerjiyle koşar, vakayı yakından tetkik eder ve incelikli, derinlikli yazılar kaleme alır. i̇ngilizce konferanslar verir, arapça öğrenir, asla boşa vakit harcamaz, türkiyeye muazzam bir entelektüel, duygusal enerji aktarır.
bugün ayşe arman gazeteciliği diye bir şeyden söz ediyoruz. asıl ece temelkuran gazeteciliğinden söz etmemiz gerekir.
o, binlerce olayın, tutuklamaların, sokak savaşlarının, katliamların, çatışmaların tam kalbine gider ve oradan ses verir. temelkuranı böylesine sevilen, vazgeçilmez biri kılan nitelik onun, iddia edildiği gibi basit bir duygu sömürücüsü olması filan asla değil, tam anlamıyla bir gazetecilik dehası taşımasıdır.
bazı fikirlerine, birtakım cümlelerine, eğilimlerine katılmayabilirsiniz. fakat ona kandil muhibbi demek, nerden baksanız iftiradır. temelkuran, kürt sorununu ve siyasetini gerçek nitelikleriyle kavramaya çalışan bir gazetecidir. bunun ötesinde, kürt meselesi, temelkuranın alakadar olduğu yüzlerce konudan yalnızca biridir. onun farkı, kürtleri uzaktan değil yakından tanımaya yönelmesidir. hiçbirimiz yerimizden kalkmazken o bütün doğu şehirlerini bir bir gezdi, oradaki insanlarla birebir görüştü. mahalle futbolcusundan militanına, zerzevatçısından yeni geline kadar herkesle. yeminle söylüyorum büyük cesaret. hakikat iştiyakı.
ayrıca, son derece titiz bir romancı, özel bir şairdir. yazının kalıcılığı ve bağlayıcılığına ilişkin bilinci, onun edebiyatla kurduğu irtibatı bir ölçüde açıklar.
muz sesleri, ortadoğuya [beyruta] gidilerek yazılmış, bu ülkedeki tek romandır. [en azından benim bildiğim tek roman. belki bir, bilemedin iki tane daha vardır, olabilir.] bu, temelkuranın insanlık sorunları, siyasi meseleler, sosyal problemler karşısında edebiyatın yatıştırıcı ve şifalı tesirini kavramış ender yazarlarımızdan olduğunu kanıtlar.
kısacası, ece temelkuran bir dahidir.
bunları, temelkuran güzellemesi yapmak için söylemiyorum. i̇cap ettiğini düşünmesem, ondan hiç bahsetmezdim. benim işim değil. hakkında şimdiye dek bir yazı yazdım, o da erkekler ergen mi, değil mi? tartışmasıydı. fakat ölüm tehdidi de ne oluyor arkadaş? delirdiniz mi? onunla gurur duymamız, ondan ilham almamız gerekirken, evimizin okumuş kızı gibi benimsememiz gerekirken yani, ece temelkuran dünyanın öbür ucunda sosyal hak mücadelesi veren işsiz bir kimyagerle anlaşabiliyor da bizimle mi anlaşamıyor?!
ece temelkurana özür borçluyuz.
bu derece çalışkan, yetenekli, duyarlı ve zeki bir yazara vijdan kuaförü demek de banal. böyle uyduruk etiketleri birbirimize yapıştırarak hakikati perçinleyemeyiz. bu, eleştiri değil. bu peki, kızmayacağım manasız tamam, söylemek zorundayım: kudurmuş soytarılıktır! mevlana vijdan kuaförü müydü, yunus emre patetik bir meczup muydu? en büyük bilgelerimizin bir elleri daima vicdanlarındaydı. vicdansızlığı, kabadayılığı, gözü dönmüşlüğü mü öveceğiz?
birileri de şöyle yazıyor: ece temelkuran kimdir? yani kim ki, kim oluyor? yazının bir haysiyeti var, kim olduğunu sen söyleyeceksin, böyle sokak ağzıyla, soru görünümlü ithamlarla yazı yazılmaz.
ece temelkuranın yerine koyabileceğimiz ikinci bir kişi yok. bunca işi, bu kalitede hiç kimseye yaptıramayız. hele ki bu ücret, bu muamele karşılığında.
http://www.afilifilintala...elkuran-ve-nuray-mertnull
gazeteci yazar ece temelkuran ölüm tehditleri alıyor. hepimiz görüyoruz. twitterda açıkça onu öldüreceğini söyleyen kimseler var. bir değil, beş değil.
bu tehditlerde ifadesini bulan zapt edilemez nefret, cinai saldırganlık meşru mu? değilse, nasıl oluyor da böylesine alenileşebiliyor? ve biz niye ağzımızı bile açmadan öylece duralım?
ece temelkuran, türkiyenin en önemli gazetecilerinden biri. belki de en iyisidir. londraya gider, filozoflarla görüşür, sokaktaki evsiz isyancılarla konuşur; i̇rana uçar birinci ağızdan röportajlarla döner; latin amerikadaki devrimci oluşumları yerinde takip eder; hindistan, fransa, endonezya, almanya, suriye nerede büyük bir sarsıntı varsa ece temelkuran hiç üşenmez, olağanüstü bir enerjiyle koşar, vakayı yakından tetkik eder ve incelikli, derinlikli yazılar kaleme alır. i̇ngilizce konferanslar verir, arapça öğrenir, asla boşa vakit harcamaz, türkiyeye muazzam bir entelektüel, duygusal enerji aktarır.
bugün ayşe arman gazeteciliği diye bir şeyden söz ediyoruz. asıl ece temelkuran gazeteciliğinden söz etmemiz gerekir.
o, binlerce olayın, tutuklamaların, sokak savaşlarının, katliamların, çatışmaların tam kalbine gider ve oradan ses verir. temelkuranı böylesine sevilen, vazgeçilmez biri kılan nitelik onun, iddia edildiği gibi basit bir duygu sömürücüsü olması filan asla değil, tam anlamıyla bir gazetecilik dehası taşımasıdır.
bazı fikirlerine, birtakım cümlelerine, eğilimlerine katılmayabilirsiniz. fakat ona kandil muhibbi demek, nerden baksanız iftiradır. temelkuran, kürt sorununu ve siyasetini gerçek nitelikleriyle kavramaya çalışan bir gazetecidir. bunun ötesinde, kürt meselesi, temelkuranın alakadar olduğu yüzlerce konudan yalnızca biridir. onun farkı, kürtleri uzaktan değil yakından tanımaya yönelmesidir. hiçbirimiz yerimizden kalkmazken o bütün doğu şehirlerini bir bir gezdi, oradaki insanlarla birebir görüştü. mahalle futbolcusundan militanına, zerzevatçısından yeni geline kadar herkesle. yeminle söylüyorum büyük cesaret. hakikat iştiyakı.
ayrıca, son derece titiz bir romancı, özel bir şairdir. yazının kalıcılığı ve bağlayıcılığına ilişkin bilinci, onun edebiyatla kurduğu irtibatı bir ölçüde açıklar.
muz sesleri, ortadoğuya [beyruta] gidilerek yazılmış, bu ülkedeki tek romandır. [en azından benim bildiğim tek roman. belki bir, bilemedin iki tane daha vardır, olabilir.] bu, temelkuranın insanlık sorunları, siyasi meseleler, sosyal problemler karşısında edebiyatın yatıştırıcı ve şifalı tesirini kavramış ender yazarlarımızdan olduğunu kanıtlar.
kısacası, ece temelkuran bir dahidir.
bunları, temelkuran güzellemesi yapmak için söylemiyorum. i̇cap ettiğini düşünmesem, ondan hiç bahsetmezdim. benim işim değil. hakkında şimdiye dek bir yazı yazdım, o da erkekler ergen mi, değil mi? tartışmasıydı. fakat ölüm tehdidi de ne oluyor arkadaş? delirdiniz mi? onunla gurur duymamız, ondan ilham almamız gerekirken, evimizin okumuş kızı gibi benimsememiz gerekirken yani, ece temelkuran dünyanın öbür ucunda sosyal hak mücadelesi veren işsiz bir kimyagerle anlaşabiliyor da bizimle mi anlaşamıyor?!
ece temelkurana özür borçluyuz.
bu derece çalışkan, yetenekli, duyarlı ve zeki bir yazara vijdan kuaförü demek de banal. böyle uyduruk etiketleri birbirimize yapıştırarak hakikati perçinleyemeyiz. bu, eleştiri değil. bu peki, kızmayacağım manasız tamam, söylemek zorundayım: kudurmuş soytarılıktır! mevlana vijdan kuaförü müydü, yunus emre patetik bir meczup muydu? en büyük bilgelerimizin bir elleri daima vicdanlarındaydı. vicdansızlığı, kabadayılığı, gözü dönmüşlüğü mü öveceğiz?
birileri de şöyle yazıyor: ece temelkuran kimdir? yani kim ki, kim oluyor? yazının bir haysiyeti var, kim olduğunu sen söyleyeceksin, böyle sokak ağzıyla, soru görünümlü ithamlarla yazı yazılmaz.
ece temelkuranın yerine koyabileceğimiz ikinci bir kişi yok. bunca işi, bu kalitede hiç kimseye yaptıramayız. hele ki bu ücret, bu muamele karşılığında.
http://www.afilifilintala...elkuran-ve-nuray-mertnull
adımız kemaliste çıkmış olabilir ama ruhumuz asla.
kurulduğu taktirde uzun bir kafa izni almamı gerektirecek birlik.
ulu human.
asıl mesleğim taoculuk fakat şu an nasa'da maymun eğiticisi olarak çalışmaktayım.
bu sigara bitince ne yapacağını düşünüyordur. dal mı alsa, paket mi yürütse, arkadaşlarından mı otlansa, napsa?
dikiş attık karşılıklı, çift taraflı dikişler oldu bunlar, pembe yanakların, aslında hiç de özel olmadığını sonradan anladığın renkli boncuklu lokantaların, çıplak yatılan yatakların, çamaşırların öylesine fırlatılmış olduğu komodinlerin üzerine atıldı dikişler; acıttı, bir sürü kuşlar uçtu, sivri gagalı martılar ve kaldırımda bulduğu armutları dişleyen kuzgunlar; başının üstünden ve bileklerinin kenarlarından uçtular ama dalgalar durulmadı, herkes birbirinin kuması oldu; tek taraf bunu fark etmedi, ama belki de o kadar akılsız değildi, ve yalnızca işine gelmedi; af dilemek o kadar da zor değildi, çünkü duyulması gereken utanç sığmıyordu tekmelenmiş dizlerin yarasına, kadın kokularına, kadın kısmına belki ve bozukluğuna; ve yürürken organlarında hissettiğin acıyı, anlatmaktan feci bir tedirginlik duyduğun o bulantıyı, her eşyanın hatırlattığı yükü, küstahlığı ve aldatmayı geçirmiyordu; masmavi bulutların arasından bir gün yürüyeceğin boylamasına upuzun parkları, cam şişelerden içeceğin böğürtlen sularını, yakacağın sigaraları düşünmek, tren garlarını ve küçük marketlerden küçük paralara alınmış sofra şaraplarını aklına getirmek bile korkunçtu artık; düşünmek ne korkunçtu, bütün iplerin ucundan istemesen de birbirine bağlanması ve vücudunu sürükledikleri yerde yalnızca bir adam ve alelade bir kadının ve daha bir sürü kıymetsiz kadınların anısı olması, tüm güzelliklerini, küçük güzelliklerini, büyük düşlerini, loş ışıklarını, kitapların o çok sevdiğin ilk sayfalarını, onun o üzerine geçirdiğin kazaklarını, evinin antresindeki spot ışıklarını, yatak odasından elma bahçesine açılan büyük pencereyi, aklına tezeri hayal edince bile geçemeyecek kadar kazınmış olan o görüntülerin olduğu bar köşelerini, gellerini, gitlerini, ruhunun dize gelmez sinirini, ve bunun her dakikasını lanetlemiş adamı, alıp götürüyor ellerinden; kire bulanmış süprüntüler olarak geri veriyor sana, yaşamının yani, senin, uyandığın her sabahın, oturduğun ve kalktığın her dakikanın sivri bir tahta parçasıyla oyulması, akan kanın hiç durmaması gibi, ince bir tül gerilmiş vücudunun üstünden yapılan bütün hakaretlere karşılık çaresizce ağladığın, ama basbayağı ağladığın, öylesine iç geçirdiğin değil, ve üstüne üstlük tüm bunların ona yalvardığın gerçeğiyle, sadece bu, bomboş eller, atılan suçlardan kapkara bir kalple sokağın ortasında öylece durduğun için; basbayağı sonlandırılması gibi bir hal alıyor, tedirginliğin camlara vuruyor, kontrol edilemez bir hale geliyor, güçleniyorsun, krııyorsun; kırıklığından, sonra susuyorsun, elden bir şey gelmiyor,
tüm insanların yanından bu yüzden uzaklaştığını, bu yüzden kimsenin, kimsenin olmadığını, bu yüzden kimsenin kalpten sevmeyeceğini bir anda, arkasında duran o küçücük yosmayla söyleyivermesi, seni tamamen değersiz, manasız, rezil bir parçası yapması hayatının, basit bir ayrıntı olarak kalıyor, ne kadın geçiyor, ne adam, ne dikişin çift taraflı olmasıyla gelen o suskunluk, ne suskunluktan içine kıstırdığın şiddetin.
en çok şiddet kalıyor, ve şiddetle asla bitmeyecek hükümlülüğün.
tüm insanların yanından bu yüzden uzaklaştığını, bu yüzden kimsenin, kimsenin olmadığını, bu yüzden kimsenin kalpten sevmeyeceğini bir anda, arkasında duran o küçücük yosmayla söyleyivermesi, seni tamamen değersiz, manasız, rezil bir parçası yapması hayatının, basit bir ayrıntı olarak kalıyor, ne kadın geçiyor, ne adam, ne dikişin çift taraflı olmasıyla gelen o suskunluk, ne suskunluktan içine kıstırdığın şiddetin.
en çok şiddet kalıyor, ve şiddetle asla bitmeyecek hükümlülüğün.
içimde eksiklik,
hissedemediğim yakınlık,
duyularım açık,
alabildiğim tüm acıyı içime doğru
içime doğru çektikçe dokunduğum yanıklık,
kokular, üstünlük, kazanılma, yaver giden şanslar,
yollardan ayrılan hayvanlar, bırakılanlar,
kaybolan ışıklar, gözlerde parlaklıklar,
his kayıpları, hissizlikle gelen körlük, sağırlık,
yerle bir edilmiş,
çaresiz ve durgun bir zeka,
gel - geleyim, git - gideyimlerle
geçen,
teklifler, dersler, tokatlarla yoğrulan,
utanmayan, rezil olan, saldırgan,
kızgın yağa atılmış
yanan
sürekli yanan ruhum.
hissedemediğim yakınlık,
duyularım açık,
alabildiğim tüm acıyı içime doğru
içime doğru çektikçe dokunduğum yanıklık,
kokular, üstünlük, kazanılma, yaver giden şanslar,
yollardan ayrılan hayvanlar, bırakılanlar,
kaybolan ışıklar, gözlerde parlaklıklar,
his kayıpları, hissizlikle gelen körlük, sağırlık,
yerle bir edilmiş,
çaresiz ve durgun bir zeka,
gel - geleyim, git - gideyimlerle
geçen,
teklifler, dersler, tokatlarla yoğrulan,
utanmayan, rezil olan, saldırgan,
kızgın yağa atılmış
yanan
sürekli yanan ruhum.
bazen soruyorum bu kadar güzel ama bir o kadar da acı veren bu aşkı hak edecek ne yaptım? ben bu yazıyı sevgilime yazdım. dün akşam geldi Ankara'dan, aylar sonra yeniden gördüm. bir insanı uzaktan sevmek çok zordur, ama ben bu aşkı hak ettiğimi düşünüyorum.onu hak ettiğimi düşünüyorum. boyu uzamış, daha yakışıklı olmuş. gözlerinin yeşili daha parlak sanki, daha canlı. onun göz bebeklerinde kendimi görmeyi özlemişim. hala bir rüya sanıyorum gerçi onun gelişini, dün gece gitti ve eve geldim uyumak istedim ama yapamadım. sanki uyusam aslında bu rüyadan uyanacak ve herşey bu güzelliğiyle, uzak mesafelerle kalacaktı.
ağlamak yok dedi, ağlamak yok... yok dedim tamam. tamam diyorum gitti ama gelecek. söz verdiği herşeyi yaptı o, yine yapacak.
şimdiden çok özledim, çok özledim. çok...
kokusuna doyamadım ki, canımdan bir parça bindi gitti o otobüse.
sahi...
bu kadar güzel ama bir o kadar da acı veren bu aşkı hak edecek ne yaptım?
ağlamak yok dedi, ağlamak yok... yok dedim tamam. tamam diyorum gitti ama gelecek. söz verdiği herşeyi yaptı o, yine yapacak.
şimdiden çok özledim, çok özledim. çok...
kokusuna doyamadım ki, canımdan bir parça bindi gitti o otobüse.
sahi...
bu kadar güzel ama bir o kadar da acı veren bu aşkı hak edecek ne yaptım?
bir şeyleri hatırlayamamak, birilerini unutamadığını hatırlamak...